De verz(w)akking van onze maatschappij
- Joëlle Przytula-Bertherin
- 24 mrt 2022
- 6 minuten om te lezen
Onze maatschappij is bewust zwak gemaakt... Ja je leest het goed.
We leven steeds meer in een wereld die gebaseerd is op emoties, waarbij angst, boosheid en slachtofferschap helaas vaak de overhand nemen. Het maakt niet uit of iets feitelijk wel klopt, zolang mensen maar emotioneel overtuigd zijn. Het moet goed voelen. Voelt het niet goed? Dan wordt er een ouderwetse tantrum gegeven. Ik wil, ik wil, ik wil!!!!! Het probleem daarbij is dat emoties niet stabiel zijn. Ze fluctueren en zijn aan verandering onderhevig, wat ze beïnvloedbaar maakt. Vind een ingang in iemands emoties en je kan deze persoon sturen. Als je er goed in bent, precies zoals jij wilt. Want zolang het juiste emotionele script wordt geschreven, zullen mensen dit als de waarheid zien. Laat dat nou de uitdaging van onze tijd zijn!
Hoewel velen ervoor kiezen het te negeren, heeft iedereen inmiddels wel gehoord over ''de globalisten, de ''one percent'' en ''de elite''. Geloof het of niet, dit kleine groepje mensen dat samenwerkt om één wereldregering voor elkaar te krijgen bestaat. Lees het boek van Klaus Schwab, één van de uitvoerders en werkbij van dit kleine groepje en er wordt al heel veel duidelijk over waar ze naartoe willen met onze wereld. Dit boek is overigens niet het enige stuk informatie dat er bestaat over de toekomst van onze aarde, maar als je geen zin hebt om je in te lezen, luister dan alleen naar bijna alle wereldleiders van dit moment. Ze praten allemaal over ''Het nieuwe normaal'', ''The Great Reset'' en sommigen zelfs over ''The New World Order''. Het is echter niet zo gemakkelijk om hun doelen voor elkaar te krijgen in een wereld die floreert binnen verschillen, soevereiniteit en eigen culturen. Denk er maar eens over na: hoe zorg je ervoor dat de hele wereld achter één centrale regering gaat staan, als daar op dit moment nog geen reden voor is? Dan creëer je een reden. De zogenaamde Hegelian Dialectic:
- Zorg voor een (vaak zelf gecreëerd) probleem.
- Zorg ervoor dat het erg genoeg is dat het volk zelf om hulp bij je gaat vragen.
- Draag daarna een oplossing aan die al bedacht was, ver voordat het probleem ontstond.
Voormalig KGB agent Yuri Bezmenov, gevlucht naar de V.S., omdat hij zijn werk niet langer gewetensloos kon uitvoeren, legde in 1985 al uit hoe je een maatschappij overneemt. Dit gaat niet over één nacht ijs, maar neemt meestal decennia in beslag. De belangrijkste stappen daarbij zijn demoralisatie, destabilisatie, crisis en normalisatie. In de eerste fase wordt de perceptie dusdanig veranderd dat niemand meer tot een verstandige conclusie kan komen. In de tweede fase wordt de economie ondermijnd, waarna in de derde fase een crisis zal onstaan, om vervolgens in de laatste fase over te gaan tot normaliseren. Komen deze vier punten je bekend voor? Het lijkt wel alsof we al deze vier stadia steeds sneller achter elkaar zien sinds de afgelopen twee jaar. En met de ene crisis na de andere blijft deze cyclus zich continu herhalen.
Terug naar onze emoties. Kijk eens om je heen. Welke emotie zie je vaak voorbij komen? Vooral de slachtofferrol lijkt een favoriet te zijn van onze inmiddels gecorrumpeerde, gescripte media. Als iemand zichzelf zielig vindt, hoef je alleen maar een dader aan te wijzen en die persoon zal zijn woede en frustratie maar al te graag daarop richten. De slachtofferrol ontstaat namelijk vanuit boosheid en hulpeloosheid. Het is een emotie de we allemaal hebben en die recht heeft van bestaan. Helaas is iedereen wel eens slachtoffer, maar op het moment dat dit gaat overheersen, dan kan iemand een ongeleid projectiel worden. Bovendien is het vaak onbegonnen werk om iemand te laten inzien dat ze in een slachtofferrol zitten. Het feit dat je ze hier op wijst laat ze zich vaak alleen maar nog zieliger vinden. De perfecte emotie dus om gebruik van te maken als je een agenda hebt: destabilisatie van een samenleving bijvoorbeeld. Iemand die zichzelf zielig vindt en alleen maar in zijn emoties zit, is hulpeloos en niet zelfredzaam. Blijf een tijdje zo door gaan en deze persoon kan zelfs onstabiel worden: iemand die zich alleen maar laat leiden door emoties heeft namelijk geen stabiele kern. Iemand die geen stabiele kern heeft kent zichzelf niet. Iemand die zichzelf niet kent heeft geen krachtig doel en geen duidelijke bestemming... en is dus bespeelbaar. Zorg voor een samenleving vol van dit soort mensen en je hebt een onstabiele samenleving.
Dit is te bereiken op verschillende manieren, maar de kern hiervan is angst. Angst voor een virus, angst voor elkaar, angst voor Rusland, angst voor armoede, angst, angst, angst! Ondertussen ben je alleen maar bezig met overleven en kijk je dus niet naar de echte vijand.
Maar wat als je zelfs een doelgerichte groep van slachtoffers kan creëren om je agenda te realiseren? Mensen zijn van nature altijd gewend geweest om in groepen te leven, en zich daarbinnen veilig te voelen. In een maatschappij waarin het individu steeds meer centraal staat, is het steeds moeilijker om jezelf op een natuurlijke manier te identificeren met een groep. Zeker wanneer de vele al bestaande groepen worden aangevallen. Ben je een christen? Oh dan zal je vast een homo hater zijn. Ben je een moslim? Dan ben je waarschijnlijk een terrorist. Ben je een man? Dan haat je vrouwen. Stem je op een bepaalde politieke partij? Dan zijn je denkwijzen misschien gevaarlijk. En zo gaat het maar door. Maak genoeg bestaande groepen kapot, en mensen zoeken de groep die overblijft. Als je ervoor zorgt dat er al een groep klaar staat om de leegte te vullen, dan heb je een krachtig wapen in handen. Want groepsbeïnvloeding moet je niet onderschatten.
Neem de ''woke'' agenda. Deze groep zet zich in om onrecht te bestrijden in alle lagen van de samenleving. Dit klinkt heel mooi, maar de waarheid is dat als je jezelf geroepen voelt om onrecht te bestrijden, je jezelf als het ware in de positie van superheld moet plaatsen. Jij ziet het probleem, weet de oplossing en zal ervoor zorgen dat dit wordt opgelost. Het is voor mensen normaal om in een heldenrol te willen kruipen. Alleen wat als dit doorslaat? Helaas zijn er altijd wel mensen slachtoffer van één of ander. Zo zit de wereld in elkaar. Het is dus erg makkelijk om in een heldenrol te stappen; je hoeft alleen maar een slaxchtoffer aan te wijzen zodat je deze kan redden. Zelfs als deze persoon of groep helemaal niet gered wil worden. Een vervelende eigenschap die je vaak terug ziet in de ''woke'' cultuur. Er zijn genoeg voorbeelden te vinden van mensen die in een slachtofferrol werden gedrukt, terwijl ze aangaven zichzelf helemaal niet zo te zien. Vaak met een aanval van de woke groep als gevolg.
Wat vervolgens ontstaat is meer chaos, meer daders en slachtoffers en een voortdurende negatieve fysieuze cirkel. Iedereen kijkt naar elkaar en niemand kijkt naar de echte vijand; de mensen achter de schermen en degenen die van deze chaos profiteren.
Hoe doorbreek je deze cyclus? Door je verantwoordelijkheid te nemen. Op elk gebied. De enige manier om boosheid en slachtofferschap los te laten is door te vergeven. Dat lukt alleen maar als je 100% verantwoordelijkheid neemt voor de situatie. Natuurlijk is dit heel erg moeilijk als je echt onrecht is aangedaan. Toch zit er een kern van waarheid in dat vergeven belangrijk is. Dat heeft absoluut niks te maken met goedpraten. Je geeft daarmee een intentie weer om de situatie achter je te laten en geen macht meer over je te laten hebben. Je verbreekt de energetische verbinding als het ware met betrekking tot die situatie.
De meesten van ons hebben inmiddels wel door dat we verwikkeld zijn in een geestelijk/spirituele strijd. Het voelt als een oorlog om mensen hun wil, kernwaarden en voor sommigen zelfs om hun ziel. De enige manier om jezelf hierin weerbaar te maken is door je eigen innerlijke kracht te vinden. Niemand kan dit voor je doen. Dit gaat om je eigen zoektocht naar binnen, naar wie je écht bent. Als je weet waar je voor staat, een gericht doel hebt en weet wie je bent, dan kan niemand je meer beïnvloeden. Je hebt namelijk een eigen anker gecreëerd die onwrikbaar is. Wanneer iedereen deze kracht weer in zichzelf zou hervinden, dan bouwen we samen een wereld die staat als een huis. En als het gelukt is om onze kracht (tijdelijk) te verliezen, dan is het zeker weten mogelijk om zelf weer onze kracht te herpakken. Het ligt namelijk binnen handbereik. Het enige wat je hoeft te doen is je hand uit te steken en terugnemen wat altijd al van jou is geweest.
Liefs,
Joëlle
Bronnen:
https://www.forbes.com/sites/worldeconomicforum/2016/11/10/shopping-i-cant-really-remember-what-that-is-or-how-differently-well-live-in-2030/?sh=6c95c25c1735
https://www.opindia.com/2019/11/woke-culture-psychology-bitter-individuals-weaponise-resentment/
https://plato.stanford.edu/entries/hegel-dialectics/
Comments