Jezelf staande houden in heftige tijden

Ik kreeg de vraag om iets te schrijven over hoe je in deze vreemde tijden niet helemaal bij de pakken neer gaat zitten. Aan welke kant van het politieke spectrum je ook staat, het is soms moeilijk om rustig te blijven te midden van de chaos. Velen denken dat ''wakker'' zijn meteen betekent dat het je allemaal niks kan schelen. Het tegenovergestelde is waar. Als je eenmaal door hebt hoe het spel gespeeld wordt, dan kan het soms voelen alsof niks of niemand meer te vertrouwen is en alles kapot gaat. De zin ''kijk nu hoe goed we het nog hebben'' valt al snel in het verkeerde keelgat, wat weer leidt tot onbegrip van de omgeving. Met opmerkingen als: ''hoe kan je nou zo negatief doen?'' en ''zijn de complotten je naar je hoofd gestegen?'', wat weer zorgt voor een extra gevoel van eenzaamheid. Natuurlijk hebben we allemaal wel eens dat we denken: ''ik sluit me even af en ga iets luchtigs doen''. Dat is normaal en zelfs gezond. Maar zoals met alles dat doorslaat is het belangrijk niet in deze negativiteit te blijven hangen. Jezelf opladen is gezond en toont zelfs kracht. Je weet namelijk wanneer de grens bereikt is en gunt jezelf rust, uit zelfliefde. Blijven hangen in de negativiteit zorgt er echter voor dat je jezelf laat leeglopen. Ik hoor vaak in mijn omgeving dat ze het allemaal ''even niet meer zien zitten'' of ''dat het toch allemaal niks meer uitmaakt''. Dit is ontzettend jammer, want juist de mensen die snappen wat er nu op wereldschaal écht plaatsvindt zijn ontzettend hard nodig en kunnen alleen bijdragen aan positieve verandering als ze in hun kracht blijven staan. Als je een mooiere wereld wilt, dan moet je zelf het goede voorbeeld geven door hiernaar te leven. Helaas is alleen weten hoe het moet niet genoeg, je moet zelf actief eraan bijdragen zodat je met jouw vuur nieuwe vuren aansteekt in anderen. Uiteraard is dit niet altijd even makkelijk. We hebben er allemaal wel eens even genoeg van.

Dus hoe zorg je ervoor dat je niet verdrinkt in de nare berichten die we continu te zien krijgen? Een snelle oplossing is natuurlijk: zet de tv uit, kijk ook even geen alternatief nieuws meer en ga even wat anders doen. Even in je eigen bubbel. De natuur in, bidden of mediteren. Dit is het antwoord dat ik van de meeste mensen kreeg op de vraag hoe ze hiermee omgaan. Maar toen ik over dit onderwerp dieper na ging denken bedacht ik me dat er iets anders is dat je kan doen om jezelf te beschermen tegen de tumult. Iets dat dieper gaat dan alleen maar de dagelijkse dingen beïnvloeden.

En dat is, houd je vast, dat je gaat nadenken over waarom je geboren bent. Ik weet het, dit klinkt zwaar, maar het is belangrijk. De meesten van ons realiseren zich inmiddels wel dat ze niet geboren zijn om zich tot hun 25e te laten vertellen hoe de wereld in elkaar zit, zonder daarover vragen te mogen stellen. Om zich vervolgens daarna kapot te werken van 9-5 tot hun 67e. Oh ja en als je wat vrije tijd hebt dan besteed je dat aan tv kijken, want je bent uitgeput.

Nee, inmiddels weten velen van ons dat dat niet is waar het om gaat in het leven. Ja we zijn hier om te werken, maar dat werk waar ik het over heb is veel belangrijker dan dat 9-5 baantje waar we allemaal voor klaar gestoomd worden op school. Het gaat om geestelijk werk: je bent hier om een bepaalde taak te verrichten. Sommigen noemen het hun zielsmissie, anderen het doel van hun bestaan, weer anderen de taak die ze van God hebben gekregen. Het maakt niet veel verschil. Het gaat er om dat je weet dat er een geestelijk bestaan is waar we vandaan komen en weer naar terug gaan. We zijn hier tijdelijk en met een bepaald doel; een onderdeel daarvan is ervaren en groeien.

Wat hoort er dan bij die ervaring? Onder andere de dualiteit: licht en donker. Wij als oneindige wezens leren dat duisternis bestaat, hoe het werkt, hoe we ermee om kunnen gaan en uiteindelijk dat licht en donker één zijn en dus een illusie.

Wat heeft dit te maken met jezelf staande kunnen houden? Simpel: de nare dingen in de wereld gebeuren helaas toch wel, of je ze nu weet of niet. Dat maakt het niet minder erg, maar het kan wel zorgen voor een verandering van je perspectief. We leven nu eenmaal in een wereld waarin donkerte bestaat. De mensen die zich hier bewust van zijn hebben vaak een leven geleid waarin ze continu de vreemde eend in de bijt waren. Ze voelen zich anders en snappen niet waarom. Inmiddels is er een tijd aangebroken waarin de losse puzzelstukjes uit ons verleden één geheel aan het vormen zijn. We beginnen te zien waarom ons leven altijd zo anders voelde als dat van anderen. Dit is iets waar we kracht uit kunnen halen: kijk naar het grote plaatje. Als je een oud filmrolletje hebt en je bekijkt één fragment, dan kan je uit dat ene fragment totaal niet halen waar de hele film over gaat. Daarvoor moet je alle fragmenten kennen. Zo is het ook met een momentopname uit ons leven of soms zelfs met een heel mensenleven. Daarin zijn mooie en minder mooie momenten. Andersom geldt hetzelfde: de momenten in ons leven die prachtig en inspirerend zijn, zijn vaak ook maar tijdelijk. Het leven beweegt zich in golven en alles is vergankelijk. Dus ook de zware momenten! Weet dus dat als het even moeilijk is, dat het voorbij zal gaan, net zoals alle andere momenten in het leven. Herinner jezelf aan de periodes in je leven die zwaar waren en die je hebt doorstaan! De kans is groot dat je toen ook dacht dat je het niet aan zou kunnen. Maar je bent er nog, en waarschijnlijk sterker dan toen. Geef jezelf die credits en sla ze op voor toekomstige momenten.

Het is dus belangrijk om naar het grote plaatje te blijven kijken op het moment dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Dat kan je natuurlijk prima doen door de tv uit te zetten en een wandeling te gaan maken. Probeer te denken aan de schoonheid en mysterie van het leven, en dat we maar een klein radertje zijn in het gigantische raderwerk van het universum. Eén waar we met onze capaciteiten onmogelijk van kunnen bevatten hoe alles werkt. Maar we worden geleid en beschermt door krachten die onze pet te boven gaan. En elk moment van elk leven draagt bij aan ons prachtige verhaal als mensheid.

Liefs, Joëlle