Barbegazi
- Joëlle Przytula-Bertherin
- 3 mrt 2022
- 3 minuten om te lezen
Als het sneeuwt in de Zwitserse Alpen en je kan de wind horen huilen, dan loont het soms de moeite om extra goed te luisteren.
Is het 't huilen van de wind? Of het griezelige gehuil van een Barbegazi? Deze verschrikkelijke sneeuwman- achtige wezens leven in de meest hoge, koude en onherbergzame delen van de bergen. Zij weten daarom als geen ander dat het weer in de bergen onheilspellend kan zijn en snel kan omslaan. Met hun gehuil waarschuwen ze de mensen voor het naderende gevaar van een storm in de bergen of, nog erger, voor een lawine.
Daar waar de Tibetaanse neef van de Barbegazi als "verschrikkelijk" wordt bestempeld, is het imago van de Barbegazi een stuk positiever. Waar dit verschil precies vandaan komt is niet helemaal duidelijk. Misschien draagt de Zwitserse kaasfondue meer bij aan het gelukshormoon van deze wezens dan Jak-melk, maar dat is iets wat alleen de voedingswetenschap kan bewijzen of ontkrachten. Barbegazi's worden vaak beschreven als vriendelijke goedzakken die soms zelfs behulpzaam uit de hoek kunnen komen. Menig schaap is dankzij Barbegazi veilig terug gekomen, nadat door de herder gedacht werd dat deze voor eeuwig verloren zou zijn in de Alpen.
Wie geen moeite heeft met excentrieke uiterlijke kenmerken zou de Barbegazi als schattig kunnen omschrijven. Met hun grote voeten kunnen ze zich goed op een dik pak sneeuw voortbewegen. Er zijn zelfs mensen die beweren dat ze een Barbegazi op zijn karakteristieke voeten hebben zien skieën tijdens een lawine! Je zou kunnen zeggen dat het woord 'sneeuwschuiver' in deze situatie passend is, maar het is onduidelijk of Barbegazi's gevoel voor humor hebben. Daarvoor is er te weinig over ze bekend.
Aangezien er voor mensen lastig onderscheid te maken is tussen de huil van een Barbegazi en het huilen van de wind, zijn pogingen om hen te waarschuwen voor een lawine of sneeuwstorm vaak tevergeefs geweest. Er wordt gezegd dat Barbegazi mensen heeft uitgegraven uit dikke pakken sneeuw nadat ze onder een lawine terecht waren gekomen. Dit is best goed mogelijk, aangezien ze zich razendsnel in- en uit kunnen graven bij metersdikke sneeuw. Het kan ook een verklaring zijn waarom Barbegazi zich niet heel vaak laat zien. Zijn behulpzaamheid moet namelijk niet verward worden voor amicaliteit. Barbegazi is schuw.
Grote kans dat je zal schrikken als je dit wezen voor het eerst ziet. Zijn verschijning is niet een beeld dat je dagelijks ziet. Zijn ogen zijn felblauw, bijna weerkaatsend, hij heeft puntige oren en is groot genoeg om te worden verward met een ijsbeer. Zijn witte baard is lang genoeg om zichzelf en een eventueel slachtoffer van een lawine mee in te wikkelen, maar of deze voor warmte zorgt is te betwijfelen. De naam Barbegazi komt namelijk van de Franse woorden: barbe glacée, wat bevroren baard betekent. Het weinig aantal mensen dat een Barbegazi heeft gezien beschreef altijd de schittering van ijspegels in hun haren en baard. Ze schijnen dan ook slecht tegen hogere temperaturen te kunnen. In de zomer zal je dit vriendelijke, maar schuwe wezen daarom niet snel tegenkomen, tenzij je bereid bent om in de allerhoogste gebieden op zoek te gaan naar de plek die hij heeft gekozen voor een zomerslaap.
Dus de volgende keer dat je de wind hoort huilen in de bergen van Zwitserland, zoek dan voor de zekerheid een beschutte plek op. Het kan maar zo zijn dat het dit zachtaardige wezen is, dat je probeert te waarschuwen voor naderend gevaar...
Bronnen:
Comentarios